15.10.08

ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ;

Έχουν ξαναγραφτεί και θα ξαναγραφτούν αλλά όσο η ελληνική "κοινή γνώμη"... ψήνεται με την ονομασία "Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας" που δήθεν θα αποτελέσει το σωσίβιο του Καραμανλή ας θυμηθούμε τι γράφει στο προοίμιο του το σύνταγμα της γειτονικής χώρας:

"Στηριζόμενη στην ιστορική, πολιτιστική, πνευματική και κρατική κληρονομιά του μακεδονικού λαού και στον μακραίωνα αγώνα του για εθνική και κοινωνική ελευθερία, καθώς και για τη δημιουργία του δικού του κράτους και ιδίως στις κρατικο-νομικές παραδόσεις της Δημοκρατίας του Κρουσόβου και στις ιστορικές αποφάσεις της Αντιφασιστικής Συνέλευσης Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας ...η Βουλή της Δημοκρατίας της Μακεδονίας υιοθετεί το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας."


Τι αναφέρεται μεταξύ άλλων στις αποφάσεις της "Αντιφασιστικής Συνέλευσης Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας";

Ας δούμε δύο σχετικά αποσπάσματα:

ΠΡΩΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΛΑΪΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ASNOM) ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ
2 Αυγούστου 1944

Αυτή την ιστορική ημέρα, την ημέρα του Προφήτη Ηλία (Ilinden) του 1944, μοιραία για την εξέλιξη του μακεδόνικου λαού, για πρώτη φορά στην ιστορία του λαού μας συνεκλήθη ένα εθνικό συμβούλιο, το ASNOM, ως σύμβολο εθνικής χειραφέτησης και ανακήρυξης μακεδόνικου κράτους για πρώτη φορά στην ιστορία από την εποχή του Σαμουήλ, αποτελώντας κορυφαία και αποφασιστική καμπή στην ιστορία του λαού μας, σημαδεύοντας την απαρχή μιας νέας εποχής, μιας εποχής δημιουργικής εργασίας, εθνικής ζωής, μιας εποχής προόδου. Αυτήν την ιερή ιστορική στιγμή οφείλουμε να διακηρύξουμε ότι για αιώνες ο μακεδόνικος λαός πολεμά σκληρά και καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες με σκοπό τη χειραφέτηση ολόκληρου του μακεδόνικου έθνους μέσα σ' ένα ελεύθερο μακεδόνικο κράτος. Αυτή τη στιγμή, όταν όλες οι αγωνιζόμενες δυνάμεις στη Μακεδονία έχουν ριχτεί στη μάχη ενάντια στους φασίστες κατακτητές, καλούμε και τα άλλα δύο τμήματα του μακεδόνικου λαού να πάρουν μέρος στο μεγάλο αντιφασιστικό μέτωπο, αφού αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και το πέρασμα που οδηγεί στην ένωση ολόκληρου του μακεδόνικου έθνους σε μια ελεύθερη κοινότητα των χειραφετημένων λαών της Γιουγκοσλαβίας. Το αγωνιζόμενο Πεδεμόντιο της Μακεδονίας έχει με πάθος διακηρύξει ότι θα προσφέρει κάθε βοήθεια και δεν θα φεισθεί θυσιών για την απελευθέρωση και των άλλων δύο τμημάτων του έθνους μας και για την τελειωτική ένωση ολόκληρου του μακεδόνικου λαού. Όταν γνωρίζουμε ότι το αγωνιζόμενο Πεδεμόντιο της Μακεδονίας αποτελεί τμήμα της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, τότε φαίνεται καθαρά πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η υποστήριξη που διαθέτουμε και πόσο σταθερή είναι η επιθυμία μας για την ένωση ολόκληρου του έθνους μας.


[The University of 'Cyril and Methodius', Faculty of Philosophy and History, Documents on the Struggle of the Macedonian People for Independence and a Nation-State, Documents, vol. 2, p. 607, Skopje 1985]

ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ TOY ASNOM ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
2 Αυγούστου 1944

Έχοντας υπόψη τα προαιώνια ιδανικά του λαού της Μακεδονίας, το πρώτο Μακεδονικό Εθνικό Συμβούλιο διακηρύσσει σε ολόκληρο τον κόσμο το δίκαιο και σταθερό του πόθο για την ενοποίηση όλου του μακεδονικού λαού στη βάση του δικαιώματος για αυτοδιάθεση. Αυτό θα έθετε ένα τέλος στην καταπίεση του λαού της Μακεδονίας σε όλα τα τμήματα της και θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για γνήσια αλληλεγγύη και ειρήνη μεταξύ των βαλκανικών λαών.



[The University of 'Cyril and Methodius', Faculty of Philosophy and History, Documents on the Struggle of the Macedonian People for Independence and a Nation-State, Documents, vol. 2, p. 635, Skopje 1985]


Με λίγα λόγια καμμία υποτιθέμενη ευνοϊκή ονομασία για την Ελλάδα δε θα έχει αξία αν δεν αλλάξει τουλάχιστον το προοίμιο του συντάγματος των Σκοπίων.

(Τα στοιχεία από το blog Akritas. Ολόκληρο το σύνταγμα της FYROM στα αγγλικά εδώ)

14.7.08

Εν μέσω σκανδάλων...

Η ποινική δίωξη εναντίον του Παν. Βουρλούμη και άλλων κυβερνητικών στελεχών για τις διαδικασίες εξαγοράς της ΓΕΡΜΑΝΟΣ από τον ΟΤΕ φέρνει όλο και κοντύτερα στη δίνη ττων σκανδάλων το Υπ. Οικονομικών και τον κ. Αλογοσκούφη προσωπικά. Και εκκρεμεί δίωξη για απιστία του... "λαμπρού τεχνοκράτη" που ανέλαβε να νοικοκυρέψει τον ΟΤΕ για χάρη των Γερμανών, για φέσι 65 εκ. ευρώ που πλήρωσε ο τηλεπικοινωνιακός οργανισμός στη Μίζενς.
Η "νέα διακυβέρνηση" αποκαλύπτεται και στον πιο δύσπιστο πλέον ως μέρος της κρίσης
Μένει βεβαια να δούμε αν όλη αυτή η συνεχής ροή αποκαλύψεων, μιζών, ταξιδιών, διώξεων σημάνει την απαρχή ενός άλλου προτάγματος που θα μας απομακρύνει από την αναδυόμενη μπόχα, ή θα στρεβλωθεί σε μία επικοινωνιακή... σκανδαλομαχία, προπομπό μίας νέας παρατατεταμένης προεκλογικής περιόδου...
Η απουσία ενός πολιτικού υποκειμένου, που θα λειτουργούσε ως ο συνεκτικός κρίκος μιας γενικευμένης αποστροφής εμπνέοντας στην κοινωνία ένα επανακαθορισμό συλλογικών οραμάτων και στόχων, δίνει ανάσες ζωής στους υπάρχοντες απαξιωμένους πολιτικούς μηχανισμούς.
Η δημιουργία ενός τέτοιου υποκειμένου, ή ο όποιος τυχόν μετασχηματισμός κάποιων από τα ήδη υπάρχοντα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών στα κινήματα που αναπτύσσονται σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής.
Η συμμετοχή σε παράλληλες δομές αμεσοδημοκρατικής κοινωνικής παρέμβασης (συνδικάτα, κινήσεις πολιτών, συμβούλια γειτονιάς, κοινότητες κ.α.) θα πρέπει να κατευθυνθεί σε δημιουργική αντιπαράθεση και ρήξη με το αντιπροσωπευτικό και επακόλουθα ολιγαρχικό μοντέλο εξουσίας.
(συνεχίζεται)

7.7.08

Πόσα θέλουν ακόμα να μας... τρελάνουν;

Δηλώσεις απεριόριστης κυνικότητας και χοντροπετσιάς ακούσαμε και διαβάσαμε αυτό το Σαββατοκύριακο. Λες οι πολιτικοί να έχουν βαλθεί να μας ξεκάνουν με αφορμή το σκάνδαλο Μίζενς...

ΔΕΙΓΜΑ ΠΡΩΤΟ
Πρώτος και καλύτερος ο υπουργός Μιχ. Λιάπης που τα... "σκοτεινά κέντρα συνομωσίας" έχουν βάλει στο στόχαστρο για να πλήξουν (λέει) την κυβέρνηση και τον ίδιο προσωπικά, για ένα ταξίδι με δικά του έξοδα (λέει), που έκανε με το γιο του για να δει την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου (λέει):

"Όλες αυτές τις μέρες δέχομαι μια ανελέητη επίθεση. Λάσπη κατά κύματα συκοφαντίες χωρίς όρια και αυτό γιατί πήγα με το γιο μου, όπως και χιλιάδες άλλοι Έλληνες να δούμε την εθνική μας ομάδα. Ένα ιδιωτικό ταξίδι με δικά μου έξοδα. Μέγα θέμα για ορισμένους. Για μένα μεγάλη υποκρισία. Αυτό είναι το θέμα που απασχολεί τον ελληνικό λαό; Ένα ταξίδι του υπουργού;

Και συνεχίστηκαν αυτές οι επιθέσεις για κακοδιαχείριση, τάχα, στον ΟΣΕ. Κατέπεσαν όμως όλα και καταρρίφθηκαν. Και σήμερα το άκρον άωτον, κατηγορούμαι και για τον ΟΤΕ, όταν σε όλους ήταν γνωστό ότι δεν είχα καμία ανάμιξη, καμία σχέση στη διοίκηση του οργανισμού. Κανένα λόγο ούτε για τα μικρά ούτε για τα μεγάλα της εταιρίας. Έλεος πια ακόμη και τα πιό ασύστολα ψεύδη έχουν τα όριά τους. Τι συμβαίνει λοιπόν; για ποιό λόγο γίνεται αυτή η άδικη επίθεση στο πρόσωπό μου, σαν να μεταφέρω στις πλάτες μου τις αμαρτίες όλου του κόσμου;

Ποιοι κρύβονται πίσω από αυτή την επίθεση και τι επιδιώκουν. Η επιδίωξής τους είναι μόνο να αποπροσανατολίσουν το λαό να δημιουργήσουν σύγχυση και να αποκρύψουν, να συγκαλύψουν τους πραγματικούς ενόχους. Επιδίωξή τους είναι μόνο να χτυπήσουν τον Λιάπη και να τραυματίσουν την κυβέρνηση και να την πληγώσουν. Μήπως αυτά τα κέντρα έχουν άλλους σχεδιασμούς, απεργάζονται άλλα σχέδια για να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα; Και μέχρι που θα φτάσουν; Ποια ακόμη μέσα θα χρησιμοποιήσουν; Είναι σοβαρά ερωτήματα. Ερωτήματα που πρέπει να απασχολήσουν όλους τους Έλληνες για να δούμε που πάει αυτή η υπόθεση. Το ζητάει η ελληνική πολιτεία το ζητάνε όλοι οι Έλληνες πολίτες".


Βέβαια το ότι εκτός από το γιο του ο τότε υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών αμέλησε (προφανώς...) να συμπεριλάβει και την υπόλοιπη παρέα του στο ταξίδι αυτό, δηλαδή το διαχειριστή του μαύρου πολιτικού χρήματος της Siemens στην Ελλάδα κ. Χριστοφοράκο, καθώς και τον κ. Λασκαρίδη (βασικό μέτοχο της Aegean Airlines που ζαχαρώνει το κουφάρι της Ολυμπιακής)είναι κάτι άσχετο με την "ανελέητη επίθεση" που δέχεται.
Κύριε υπουργέ ας πρόσεχες τους φίλους σου.
Και συ κύριε πρωθυπουργέ αλίμονο: μας στέρησες το Βύρωνα, μη μας στερήσεις και τον her Liapis. Εξάλλου ο... πολιτισμός μας δεν μπορεί να είναι αντικείμενο μικροπολιτικής. Έτσι;


ΔΕΙΓΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ
Τη σκυτάλη στο... φεστιβάλ κυνισμού που έλαβε χώρα το περασμένο Σ/Κ, πήρε με συνέντευξη του στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ο Χρίστος Βερελής, που κι αυτός αυτοπροσδιοριζόμενος ως στόχος... "σκοτεινών κέντρων", δεν παρέλειψε να αναπαράγει το καινούργιο εκσυγχρονιστικό αξίωμα των Πρετεντέρη/Τσίμα για τις "μαύρες" χρηματοδοτήσεις των κομμάτων:

"Οποιος προσποιείται ότι ανακαλύφθηκε η Αμερική, ξεκίνησε από την ήπειρο της υποκρισίας. Απ' όσα γνωρίζουμε διαχρονικά, όλα τα ταμεία, όλων των κομμάτων, κάπως έτσι γέμιζαν. Για να αλλάξει το μέλλον πρέπει να έχουμε αίσθηση του παρελθόντος. Η ιστορία μάς στεναχωρεί, αλλά δεν είδα κανένα κόμμα να μπορεί να υποστηρίξει πειστικά ότι ουδέποτε έλαβε χρήματα κατά αντίστοιχο τρόπο για το κομματικό του ταμείο. Εξίσου βέβαιο είναι ότι όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν ριζικά, με πρωτοβουλία των ηγεσιών των κομμάτων ώστε να περάσουμε σε μιαν άλλη εποχή αντιγράφοντας δοκιμασμένα συστήματα άλλων χωρών. Για να μην ανακαλύψουμε πάλι την Αμερική..."
Ευτυχώς που σε αυτό τον τόπο υπάρχουν πολιτικοί σαν τον Βερελή που δεν υποκρίνονται...

ΔΕΙΓΜΑ ΤΡΙΤΟ
Σαν κερασάκι στην τούρτα ήρθε και η δημοσκόπηση της ΜRB που δημοσιεύτηκε χθες στον ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Πέρα από την πρόθεση ψήφου κλπ κλπ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι το 70,1% των ψηφοφόρων της ΝΔ και το 57,7% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές του 2007, θα συνεχίζουν να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα και δε θα τους επηρεάσει το σκάνδαλο Siemens (χώρια τους αναποφάσιστους βέβαια...). Τώρα αυτό κομματική πειθαρχία λέγεται, βλακεία λέγεται, ή το σύνδρομο... Ιζνογκούντ έχει διαπεράσει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας; Kαμία ΜRB δε θα μπορέσει να απαντήσει...
Πάντως πάτο ακόμα δε νομίζω να πιάσαμε! Τον βλέπουμε όμως να ζυγώνει κατάμουτρα γιατί η πτώση είναι κατακόρυφη πλέον!
Εκτός και...

5.7.08

Ευρω-πορεία ολοκληρωτισμού

«Σήμερα τα διαβατήρια στη Βρετανία είναι διάρκειας 10 χρόνων, τα διπλώματα οδήγησης διαρκούν ας πούμε μια ζωή, αλλά αν γίνει ένα σύστημα ενιαίας ταυτότητας, όπως επιθυμεί η Ε.Ε, που θα ανανεώνεται κάθε 10 χρόνια για να εμπλουτίζουν το τσιπ με νέα δεδομένα, θα καταλήξουμε να έχουμε μία κάρτα για όλα, η οποία θα φωτογραφίζει όλη σου τη ζωή. Και αυτό είναι ένα σπουδαίο εργαλείο. Για παράδειγμα, μπορεί να είσαι ένας νεαρός μουσουλμάνος και να μην έκανες τίποτα, αλλά να επισκέφτηκες ένα τζαμί με ανθρώπους που τους ενδιαφέρουν. Είχαμε τέτοια περιστατικά στη Βρετανία: τους πλησίασαν και τους είπαν θα θέλαμε μια συνεργασία και όταν αρνήθηκαν να γίνουν κατάσκοποι, τους είπαν "βλέπουμε εδώ από τα ιατρικά σας δεδομένα ότι κάνατε μία έκτρωση που δεν τη γνωρίζουν οι γονείς σας". Σε αυτό το σημείο το άτομο θα φοβηθεί την αποκάλυψη και ίσως υποκύψει...».

Τόνι Μπάνιαν, εκπρόσωπος της οργάνωσης για τις ατομικές ελευθερίες Statewatch



(Από συνέντευξη του στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 3/7/2008)

2.7.08

Μεγάλου Αδελφού το...ανάγνωσμα

Προς νέα συμφωνία για περαιτέρω παραβίαση των προσωπικών δεδομένων και του ιδιωτικού απορρήτου οδεύουν ΗΠΑ και ΕΕ.
Στοιχεία όπως οι συναλλαγές μέσω πιστωτικών καρτών, οι ταξιδιωτικοί προορισμοί μας και φυσικά οι ιστότοποι που επισκεπτόμαστε στο Διαδίκτυο θα είναι προσβάσιμοι από τις μυστικές υπηρεσίες και με τη... βούλα πλέον, αφού η «δεσμευτική διεθνή συμφωνία» (binding international agreement) μεταξύ των δύο μερών βρίσκεται στο τελικό της στάδιο.
Σύμφωνα με δημοσιεύμα των New York Times της 28ης Ιουνίου (το οποίο στην Ελλάδα αναδημοσίευσε πρώτο το ΑΝΤΙ WEBLOG, ενώ οι "μεγάλες" εφημερίδες κοινώς το έκαναν... γαργάρα) "οι διαπραγματευτές, που τελευταία φορά συναντήθηκαν το Φεβρουάριο του 2007, έχουν συμφωνήσει κατά ένα μεγάλο μέρος σε ένα κοινό προσχέδιο για 12 σημαντικά σημεία" με τα οποία "θα καθίσταται σαφές ότι είναι νόμιμη για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις να προωθούν προσωπικά δεδομένα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και αντίστροφα". Οι λεπτομέρειες που απομένουν για να επιτευχθεί η τελική συμφωνία είναι ελάχιστες και σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας αφορούν κυρίως το δικαίωμα των ευρωπαίων πολιτών να μηνύουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την επεξεργασία των προσωπικών τους δεδομένων.
Ως εκεί φτάνει η διπλωματική ισχύς της... "ισχυρής" Ευρώπης και των... "ηγετών" της!
Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι που εκπλήσσει. Όπως έκπληξη δεν προκαλεί πια και η σιγή των οργανώσεων που υπερασπίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως η Διεθνής Αμνηστία την ίδια στιγμή που τα ανακλαστικά τους είναι πολύ πιο ευαίσθητα όταν οι παραβιάσεις προέρχονται από χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν.
(Ολόκληρο το άρθρο των New York Times εδώ)

24.6.08

ΒΙΟΙ ΑΧΡΕΙΩΝ: Θόδωρος Τσουκάτος

Οι ΙΣΤΟ-ΛΟΓΙΕΣ εγκαινιάζουν σήμερα τη νέα θεματική ενότητα με τίτλο ΒΙΟΙ ΑΧΡΕΙΩΝ. Ακολουθώντας την επικαιρότητα δε θα μπορούσαμε να μην ξεκινήσουμε αυτή τη θεματική μας με τον κ. Θ. Τσουκάτο. Βέβαια σήμερα θα ζητήσει προθεσμία από τον εισαγγελέα, αλλά δεν παύει να είναι μια ιστορική μέρα για την... απομυθοποίηση της εκσυγχρονιστικής παπάρας.Ας επιχειρήσουμε να ξετυλίξουμε μέρος του κουβαριού του στρατηγού λοιπόν με αρωγό μας το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ:

(...)Το άστρο του Θόδωρου Τσουκάτου άρχισε να ανατέλλει «δειλά» στα τέλη τηςδεκαετίαςτου ’70, όταν ο νεαρός φαρμακοποιός από το Λεωνίδιο προσχώρησε μαζί με μερικές εκατοντάδες στελέχη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς στο ΠΑΣΟΚ. Το 1979 το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κόμμα βρισκόταν στο κατώφλι της εξουσίας και ο Ανδρέας Παπανδρέου χρειαζόταν κομματικά στελέχη με ικανότητεςκαι πείρα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο τότε υπουργός Ναυτιλίας Γιώργος Κατσιφάρας τον διόρισε στον Οίκο Nαύτου προκειμένου να επιλύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα, ενώ η σύζυγός του Πόπη (Καλλιόπη) Χωριανοπούλου προσλήφθηκε στην Εμπορική Τράπεζα, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε αργότερα. Ως στέλεχος του ακρο-αριστερού ΕΚΚΕ στη Φυσικομαθηματική Σχολή, στο Τμήμα Φαρμακευτικής, είχε ήδη διασταυρωθεί με τον Κώστα Λαλιώτη, τον Δημήτρη Ρέππα, τον Στέφανο Μανίκα και άλλα πολλά στελέχη του φοιτητικού κινήματος που πρωταγωνίστησαν στον αντιδικτατορικό αγώνα και στη συνέχεια ακολούθησαν τον Ανδρέα.
Η κομματική του πορεία άρχισε από τις οργανώσεις της Α’ Αθήνας και εννέα χρόνια αργότερα εξελέγη γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής. Το 1991 εξελέγη για πρώτη φορά μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ, οπότε και γνώρισε τον Γιώργο Γεννηματά και τον Κώστα Σημίτη. Είχε ήδη αρχίσει να διατυπώνει με τρόπο προσεκτικό τις επιφυλάξεις του για την εσωκομματική λειτουργία του Κινήματος και να προσεγγίζει τις ανανεωτικές απόψεις του Κώστα Σημίτη. Από το 1995 εντάσσεται στον στενό κομματικό πυρήνα των υποστηρικτών του Κώστα Σημίτη, συμμετέχοντας στην Επιτροπή Οικονομικών της Χαριλάου Τρικούπη, με «προϊστάμενο» τον Πέτρο Λάμπρου, εμβληματική προσωπικότητα του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, στενό συνεργάτη και φίλο του Ανδρέα. Την εποχή εκείνη μάλιστα που όργωνε με μυστικότητα την Ελλάδα για να δημιουργήσει το δίκτυο στήριξης στον Σημίτη, λέγεται ότι για να ξεγελάσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους - ήταν μια περίοδος έντονης καχυποψίας- άφηνε κρεμασμένο στο γραφείο του ένα σακάκι για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ήταν κάπου εκεί… Τον χειμώνα του 1995, όταν επιδεινώθηκε η υγεία του Ανδρέα και εισήχθη στο Ωνάσειο, ο Θόδωρος συμμετείχε στο στενό επιτελείο της Ακαδημίας που οργάνωσε τη διαδοχή του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και τη διπλή εσωκομματική νίκη – στην Κοινοβουλευτική Ομάδα τον Iανουάριο του ’96 και στο Συνέδριο τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Λένε μάλιστα ότι αυτός ήταν ο εμπνευστής των «καθαρών λύσεων» που αποτυπώθηκαν στον εκβιασμό που άσκησε στο Συνέδριο του ’96 ο Σημίτης: «Αν δεν εκλεγώ πρόεδρος, θα παραιτηθώ και από πρωθυπουργός».

Μολονότι κάποιοι από το εκσυγχρονιστικό μπλοκ εξέφρασαν τις επιφυλάξεις τους, η στρατηγική αυτή απεδείχθη ανίκητη. Στο Συνέδριο του ’96 ακούγεται για πρώτη φορά το σύνθημα «Κόμμα και κράτος Θόδωρος Τσουκάτος!», ένα σύνθημα που εκνεύριζε τον Σημίτη και αποτύπωνε τη δύναμη του «στρατηγού» των εκσυγχρονιστικών δυνάμεων. Λίγους μήνες αργότερα εισηγήθηκε στον Σημίτη την πρόωρη προσφυγή στην κάλπη με διπλό στόχο: πρώτον, να αξιοποιήσει τη δυναμική που είχε αποκτήσει στην κοινωνία απέναντι στον παραπαίοντα Εβερτ και, δεύτερον, να αποκτήσει τη νομιμοποίηση του εκλογικού σώματος που θα του άνοιγε οριστικά τον δρόμο της εσωκομματικής κυριαρχίας. Τα πέτυχε και τα δύο, αν και η εσωκομματική αντιπολίτευση δεν κατέθεσε ποτέ τα όπλα, συνεχίζοντας να τον υπονομεύει έως το τέλος. Από το 1996 έως το 2000 ο Θόδωρος Τσουκάτος κυριαρχεί ελέω Σημίτη στο ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα μεταβάλλεται σε έναν πανίσχυρο πόλο εξουσίας, δυσανάλογο του (θεσμικού) ρόλου του. Εξελίσσεται σε προνομιακό συνομιλητή της επιχειρηματικής και τραπεζικής ελίτ της χώρας αλλά και του εκδοτικού κατεστημένου.

Τότε πουλάει το τριάρι στα Πατήσια και αγοράζει ένα άνετο διαμέρισμα στη Νεάπολη, στον Λυκαβηττό, στην οδό Αρματολών και Κλεφτών. Στα πάρτι του παρελαύνει όλη η ισχυρή Αθήνα. Συχνάζει στα πάρτι επιχειρηματιών, όπως του Θωμά Λιακουνάκου και του Σωκράτη Κόκκαλη (ακόμα και στη Μύκονο), τον οποίο και συνοδεύει συχνά στο γήπεδο. Συχνάζει και στις δεξιώσεις εκδοτών όπως ο Σταύρος Ψυχάρης. Τον συνοδεύει μόνιμα πλέον η φήμη ότι «λύνει και δένει», προκαλώντας ισχυρές εσωκομματικές αντισυσπειρώσεις. Με δυο λόγια, αρχίζει να γίνεται το κόκκινο πανί τόσο για το τσοχατζοπουλικό ΠΑΣΟΚ όσο και για τους εκσυγχρονιστές. Τότε αρχίζουν να δρομολογούνται οι αντιθέσεις του με τον Μιχάλη Νεονάκη και τον Γιώργο Πανταγιά (το 1999 ο τότε σύμβουλος Τύπου του Μαξίμου δημοσίευσε στην «Ελευθεροτυπία» ένα άρθρο με τον σκωπτικό τίτλο «Ο φαρμακοτρίφτης», όπου καυτηρίαζε τις πρακτικές του Τσουκάτου), καθώς και με τον τότε γραμματέα του κόμματος Κώστα Σκανδαλίδη. Τον τελευταίο μάλιστα η στενή ομάδα των εκσυγχρονιστών τον αποκαλούσε απαξιωτικά «Γιάννη Πάριο της πολιτικής».

Το 1999 διαταράσσονται οι σχέσεις του και με τον Σημίτη, που θα οδηγήσουν περίπου έναν χρόνο αργότερα στην οριστική του αποπομπή από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού. Αναγνωρίζοντας το «ηθικό χρέος» απέναντί του, ο Σημίτης τον συμπεριλαμβάνει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας στις εκλογές του 2000, αλλά τον καθαιρεί από όλες τις ιδιότητες - κυρίως αυτή του «αντ’ αυτού». Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι λέγεται ότι ήταν η συμμετοχή του «στρατηγού» στις επινίκιες εκδηλώσεις το Πάσχα του 2000 στη Μύκονο με τη συμμετοχή κορυφαίων στελεχών και επιχειρηματιών που είχαν στηρίξει το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 9ης Απριλίου. Η διαρκής παρουσία του σε κοσμικά εστιατόρια και στα πάρτι των ισχυρών λέγεται ότι εξαγρίωσαν τον πρώην πρωθυπουργό. Μάλιστα ζήτησε από στέλεχος του Μαξίμου να επιβεβαιώσει αν τα δημοσιεύματα του Τύπου ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα και όταν επιβεβαιώθηκαν φέρεται να είπε το περίφημο: «Ως εδώ και μη παρέκει με τον Θόδωρο»!

Λέγεται μάλιστα ότι λίγο έλειψε να κατσαδιάσει τον τότε συνεργάτη του, υπουργό και ορκισμένο εχθρό του Τσουκάτου, τον Γιώργο Πασχαλίδη, ο οποίος, ξεπερνώντας τα όρια της αστικής ευγένειας του Σημίτη, ρώτησε τον πρώην πρωθυπουργό αν είχε διαβάσει τον «Υπηρέτη», το γνωστό θεατρικό έργο του Χάρολντ Πίντερ. Ο υπαινιγμός ήταν βαρύς, αφού στο θεατρικό έργο αυτό ο υπηρέτης αρχίζει να εξουσιάζει το αφεντικό του. «Γιώργο, το παρατραβάς!», απάντησε τότε ξερά ο Σημίτης…
Εκείνο το φθινόπωρο θα κορυφωθεί «το δράμα Τσουκάτου» με αφορμή μια συνέντευξη του Θόδωρου Πάγκαλου στην οποία ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ στηλιτεύει τον συγχρωτισμό πολλών στελεχών του ΠΑΣΟΚ με μεγάλους και συχνά κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Κάνει λόγο για τις διακοπές Πασόκων στα κότερα διαπλεκόμενων επιχειρηματιών και όλοι καταλαβαίνουν ότι φωτογραφίζει τις φιλικές σχέσεις του Θόδωρου Τσουκάτου με το πανίσχυρο κατεστημένο της εποχής.

Ο Τσουκάτος το διαψεύδει αλλά στη δίνη των γεγονότων ένας φίλος του την εποχή εκείνη δημοσιογράφος δηλώνει από το παράθυρο τηλεοπτικού δελτίου ειδήσεων ότι ο Πάγκαλος εννοούσε τον Σκανδαλίδη. Εξαλλος τότε ο γραμματέας του κόμματος και έχοντας κάνει τους συνειρμούς, κατεβαίνει από τον 6ο όροφο όπου βρισκόταν το γραφείο του στον 4ο όπου ήταν το γραφείο του Θόδωρου Τσουκάτου και εν μέσω απειλών και αντεγκλήσεων του ζητάει να φύγει από τη Χαριλάου Τρικούπη. «Από πού να φύγω, ρε Κώστα; Από το σπίτι σου;», του απαντά ο Τσουκάτος. Ο Σκανδαλίδης ζητάει τότε από τον Σημίτη να τον απομακρύνει από το κόμμα.
Εκτοτε αρχίζει η παρακμή για τον άλλοτε ισχυρό άντρα του εκσυγχρονισμού. Το παράδοξο είναι ότι ο Σημίτης δεν άφησε ποτέ αυτή την πολιτική σχέση να εξελιχθεί σε προσωπική φιλία. Μπορεί να εκτιμούσε τις ικανότητες του συνεργάτη του ή να αισθανόταν έως ένα σημείο ότι είχε απέναντί του ένα ηθικό χρέος, αλλά φίλο δεν τον έκανε ποτέ. Ο ίδιος ο Τσουκάτος, όταν στράβωσαν οριστικά τα πράγματα, δεν έκρυβε το παράπονό του. «Τον αγαπούσα και τον είχα σαν πατέρα», εκμυστηρεύτηκε κάποτε. Ισως επειδή ο Σημίτης, όπως λένε οι εχθροί του, δεν συγχέει την πολιτική με το συναίσθημα.

Κάποτε ο Γιώργος Βέλτσος για να εικονογραφήσει τον ρόλο του Τσουκάτου στην άνοδο του Σημίτη στην εξουσία είχε πει: «Ο Σημίτης είχε ένα γραφείο με κλειστά παράθυρα. Υστερα ήρθε ο Τσουκάτος και έφερε αέρα, φως και κόσμο». Και όπως φαίνεται, και πολλά χρήματα στο ταμείο. Το σίγουρο είναι -όπως μου είπε ένα κορυφαίο στέλεχος που δεν ήταν και φίλος του- ότι «θα ήταν άδικο να πληρώσει μόνο ο Θόδωρος les annees folles μιας ολόκληρης παράταξης»…

21.6.08

Η ελίτ και η «πλέμπα»

Είναι πλέον αυταπόδεικτο από τα γεγονότα που ακολούθησαν, ότι η ταμπακέρα πίσω από την κρίση στο ΠΑΣΟΚ και τη "διαγραφή" Σημίτη ήταν η πολιτική στήριξη που ζήτησε ο τελευταίος από το Γιωργάκη, εν όψει των αποκαλύψεων που ακολούθησαν για το "μαύρο χρήμα" της Siemens.
Αμφιβάλλω αν μάθουμε ποτέ που πραγματικά πήγαν τα χρήματα που ο Τσουκάτος ισχυρίζεται ότι παρέδωσε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Αμφιβάλλω επίσης ότι θα διαπιστωθεί που κατέληξαν τα μισά έστω από τα 100 εκ. ευρώ που η πολυεθνική έστειλε στους μεζάζοντες πολιτικούς και στα κόμματα τους σύμφωνα με όσα καταμαρτύρησαν τα στελέχη της στη Γερμανία.
Προφανώς τις ίδιες αμφιβολίες έχει και ο οξυδερκής δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας Γιώργος Σταματόπουλος. Γι αυτό και στο εξαιρετικό σημερινό του άρθρο με τίτλο Η ελίτ και η "πλέμπα" επέλεξε να αναδείξει την ουσία του πολιτικού και ιδεολογικού ζητήματος που η άδοξη επανεμφάνιση Σημίτη υπενθυμίζει. Με αφορμή την επιστολή στήριξης στον γκουρού της εν Ελλάδι εκσυγχρονιστικής ελίτ, που εξέδωσαν περίπου 150 επιφανή τέκνα της προερχόμενα από το χώρο της πολτικής, των πανεπιστημίων και των ΜΜΕ, ο Σταματόπουλος καταπιάνεται με αυτούς που από την ίδρυση αυτού του ταλαίπωρου κράτους επιμένουν να μας θέλουν "Δυτικούς" και "Ευρωπαίους", αρνούμενοι διαχρονικά την δυναμική της πιθανότητας μιας ελληνικής πρότασης που θα βασίζεται τόσο στη λαϊκή βούληση, αλλά παράλληλα στην σοφία και εμπειρία της ίδιας της πλούσιας παράδοσης μας.
Γράφει μεταξύ άλλων:
(...)Είναι σχεδόν αστείο. Ολοί αυτοί υποστηρίζουν, έτσι φαίνεται, ότι η αλλαγή θα έλθει από τους εκσυγχρονιστικούς τους νόες, ότι οι μεταρρυθμίσεις υπέρ της κοινωνίας μπορούν να επιβληθούν εκ των άνω. Ταυτοχρόνως απεχθάνονται το πρωτουργικό «υλικό» που γέννησε ή σχημάτισε το ΠΑΣΟΚ, ήγουν το ηττημένο ΕΑΜ και το μετριοπαθές αλλά αντιδεξιό Κέντρο· δεν μπορούν να «χωνέψουν» τη λαϊκιστική βάση του κινήματος. Να, όμως, αίφνης, βρέθηκαν κληρονόμοι και διαχειριστές αυτού τούτου του κινήματος και προσπάθησαν με αιχμή τον Κ. Σημίτη να το «εξευρωπαΐσουν» (και το 'καναν μπάχαλο βεβαίως)
(...)Πάλι καλά να λέμε που δεν κρύβουν την πίστη τους στα μοντέλα και τις μεθόδους τους. Αυτά όμως από μόνα τους δεν αρκούν, διότι δεν μεθοδεύονται όλα σε μια κοινωνία, δεν μπορούν να προβλεφθούν οι πράξεις των ανθρώπων (η οργή τους, το θυμικόν, τα μικροσυμφέροντα, η πίστη σε εθνικοθρησκευτικά ιδεολογήματα κ.ά.). Η «ορθολογικότητα» αποδείχθηκε ότι δεν είναι ιδεολογική πανάκεια ακριβώς διότι τη διαχειρίζονται κατά το δοκούν τής ελίτ (οικονομικής τε και πνευματικής, εξάλλου η μία εξαρτάται από την άλλη). Πώς μπορεί ένα σύστημα, όσο «εκσυγχρονιστικό» κι αν είναι, να καταργήσει την παράδοση, την ψυχαναλυτική ανθρωπολογία των ορμών, τον δεσμό του ανθρώπου με αξίες και κανόνες λαϊκούς;

Είναι ωραίες τέτοιες δηλώσεις. Μας δείχνουν καθαρά τι σημαίνει διανόηση σήμερα, μαθαίνει ο λαός από ποιους πρέπει να προφυλάσσεται, αντιλαμβάνονται οι νεότεροι ανησυχούντες πώς δεν πρέπει να γίνουν ποτέ στη ζωή τους, ποια πρότυπα ν' αποφύγουν. Δεν προκαλούν θλίψη τέτοιες δηλώσεις· τουναντίον.


Ας είναι η θλίψη μόνο δική τους λοιπόν...

(Ολόκληρο το άρθρο εδώ)

20.6.08

20 Ιούνη: Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

Δεν θα ήταν υπερβολικός ο ισχυρισμός ότι το μεταναστευτικό ζήτημα είναι ίσως το σημαντικότερο κοινωνικό ζήτημα στη σημερινή Ελλάδα.
Δυστυχώς οι απόψεις που υπερπροβάλονται στα εγχώρια ΜΜΕ για το θέμα αυτό, είτε θα είναι ξενοφοβικές ή ρατσιστικές και θα προέρχονται από τον ακροδεξιό χώρο που κατά κύριο λόγο εκφράζεται από το ΛΑΟΣ, είτε θα κινούνται στη λογική των "ανοιχτών συνόρων" όπως πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ και αρκετές οργανώσεις που κατά κύριο λόγο βρίσκονται στις παρυφές του.
Προσπερνώντας βέβαια τον ξενοφοβικό λαϊκισμό της ακροδεξιάς (αλήθεια πόσους μετανάστες να απασχολεί στις επιχειρήσεις του ο... πρόεδρας Καρατζαφέρης με "μαύρη εργασία";), ενδιαφέρον έχει η θέση του ΣΥΡΙΖΑ που φαντάζει ουμανιστική αλλά όσο και να στεναχωρεί φίλους και συναγωνιστές είναι ότι ακριβώς επιζητούν και οι διάφοροι "ευεργέτες" τύπου Μαγγίνα ή οι διάφοροι εκμεταλευτές που δίνουν 20 ευρώ την ημέρα για σχεδόν ολοήμερη αγροτική εργασία στα χωράφια τους.
Είναι αυτονόητο ότι η αυξημένη ζήτηση εργασίας έχει σαν αποτέλεσμα τα φθηνά εργατικά χέρια να γίνονται ακόμα φθηνότερα, αλλά με ανευθυνότητα και με ταξική ασυνέπεια (ή μήπως συνέπεια;) η εγχώρια ευρωαριστερά επιμένει σε θέσεις που ευνοούν τελικά τη βάναυση εκμετάλευση βασανισμένων ήδη ανθρώπων.
Επακόλουθo μιας τέτοιας προσέγγισης (είτε από αριστερά, είτε από δεξιά) είναι ο περιορισμός ή ακριβέστερα η ουσιαστική κατάργηση του προσφυγικού ασύλου γιγαντώνοντας έτσι τη λαθρομετανάστευση και τη στυγνή εκμετάλευση. Αρκεί να θυμηθούμε ότι στη συγκυρία της κατάρρευσης των ανατολικοευρωπαϊκών καθεστώτων στις αρχές της δεκαετίας του 1990 που εκτόξευσε τη μετανάστευση προς τη Δύση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενώ παράλληλα "άνοιγε τα σύνορα" με την Αλβανία απέρριπτε σωρηδόν τις αιτήσεις χορήγησης ασύλου. Απλή σύμπτωση;
Φτάσαμε λοιπόν σήμερα η Ελλάδα να έχει το χαμηλότερο ποσοστό αναγνώρισης ασύλου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ έχει το υψηλότερο στη λαθρομετανάστευση εξ αιτίας και της γεωγραφικής της θέσης. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (δες εδώ σχετικά), κατά το 2007 "μόνο 8 αιτήσεις ασύλου έγιναν δεκτές σε πρώτο βαθμό (δηλαδή το 0,04% των αιτήσεων), ενώ 132 αιτήσεις έγιναν δεκτές σε δεύτερο βαθμό (δηλαδή το 2,05% των αιτήσεων), οι οποίες όμως περιλαμβάνουν και περιπτώσεις παλαιότερων ετών".
Η θέση της Αριστεράς οφείλει να μην διέπεται από αντιφάσεις στο μεταναστευτικό. Και θα σταματήσει να ναι αντιφατική όταν θα ξεπεράσει τα κοσμοπολίτικα σύνδρομα της και δε θα φαντασιώνεται μια πολυπολιτισμική Ελλάδα, που ναι μεν θα ναι... πολύχρωμη αλλά με το ταξικό χάσμα να θεριεύει εντός της.

15.6.08

ΧΥΤΑ: ο αγώνας συνεχίζεται...



Τα ΜΑΤ μπορεί να παραμένουν εκεί όμως ο αγώνας των κατοίκων της Λευκίμμης εναντίον του παράνομου ΧΥΤΑ που σχεδιάζεται στην περιοχή συνεχίζεται...
Και δεν είναι μόνο η Λευκίμμη! Από τα Μεσόγεια μέχρι τα Ιωάννινα οι τοπικές κοινότητες βράζουν για τα ΧΥΤΑ...
Βράζουν γιατί διαισθάνονται και διαπιστώνουν ένα διεφθαρμένο και αναξιόπιστο κράτος που αδιαφορεί για τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Που θα χρήσει τις παράνομες χωματερές σε χώρους υγιεινομικής (δήθεν) ταφής (ΧΥΤΑ στην πιο sic εκδοχή), θάβοντας βαθύτερα όχι μόνο αρχαιολογικούς τόπους όπως στην περίπτωση του Οβριόκαστρου Κερατέας, αλλά την ίδια την ελπίδα των παιδιών για ένα καλύτερο αύριο. Ένα αύριο λιγότερο γκρίζο τουλάχιστον...
Απέναντι σε ένα κρατικό μεγαμηχανισμό που λειτουργεί ως μεταπράτης εργολαβικών συμφερόντων, η μόνη ανάσα ζωής που έμεινε στους Λευκιμμιώτες ήταν η αντίσταση.
Αυτή τη φορά δεν ήταν αναρχικοί στα οδοφράγματα. Δεν ήταν "κουκουλοφόροι"...
Δέκα διμοιρίες επιστρατεύτηκαν για τους Λευκιμμιώτες... Γιατί πάντα αυτοί που δεν φορούσαν κουκούλες τρομάζουνν περισσότερο τις παχύδερμες ελίτ.
Μέσα στον απέραντο τρόμο τους ξεχνούν όμως ότι ποτέ ένα ή περισσότερα θύματα δεν πτόησαν τους εξεγερμένους.
Πάντα θα δυναμώνουν τους αγώνες τους...

26.1.08

Να σταματήσουμε το έγκλημα στον Ασωπό







Εδώ και 40 χρόνια με την ανοχή όλων μας συντελείται ένα τεράστιο έγκλημα κατά του Ασωπού, των κατοίκων που ζουν κοντά σε αυτόν και γενικότερα του οικοσυστήματος ολόκληρου του υδροφόρου ορίζοντα που διασχίζει ο ποταμός. Ολόκληρη η περιοχή από τη Θήβα μέχρι τα Οινόφυτα και από την Αυλίδα μέχρι τον Ωρωπό μολύνεται καθημερινά από το 1969 που η χούντα χαρακτήρισε τον Ασωπό ως αποδέκτη επεξεργασμένων βιομηχανικών λυμάτων. Να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη περιοχή παράγεται περίπου το 20% της συνολικής βιομηχανικής παραγωγής στην Ελλάδα. Η καταστροφή του Ασωπού είναι μία από τις πολλές όψεις του ανεπανόρθωτου(;) εγκλήματος του αθηνοκεντρικού γιγαντισμού που προώθησαν οι εγχώριες ελίτ των βιομηχάνων και των πολιτικών υπηρετών τους διαχρονικά.
Όπως αναφέρεται σε κείμενο διαμαρτυρίας για συλλογή υπογραφών κατά της μόλυνσης του Ασωπού, το οποίο προωθείται από το εξαιρετικό Asopos SOS για συλλογή υπογραφών κατά της μόλυνσης του Ασωπού ( απ' όπου και οι παραπάνω φωτογραφίες σήμερα ο ποταμός "δέχεται στα νερά του τα λύματα από εκατοντάδες βιομηχανίες που
βρίσκονται σε κοντινή βιομηχανική περιοχή. Παρ’ όλα αυτά, στις εκβολές του φτάνει ελάχιστο νερό. Η σύσταση του εδάφους απορροφά το μεγαλύτερο μέρος του νερού μαζί με όλα τα βιομηχανικά απόβλητα και το εξαπλώνει σε ολόκληρο τον υδροφόρο ορίζοντα. Αποτέλεσμα αυτού είναι μια τεράστια περιοχή να έχει μολυνθεί -ίσως ανεπανόρθωτα -με διάφορα απόβλητα μεταξύ των οποίων και βαρέα μέταλλα, όπως και το γνωστό -λόγω της πρόσφατης δημοσιότητας -εξασθενές χρώμιο που είναι ένα στοιχείο καρκινογόνο και μεταλλαξιογόνο. Πλέον το νερό από τις πηγές και τις γεωτρήσεις όλης αυτής της περιοχής δεν κάνει για καμία ανθρώπινη χρήση, ήτοι, ούτε για πόση, ούτε για μαγείρεμα, ούτε για μπάνιο και πλύσιμο ρούχων, ούτε καν για πότισμα."


Ας μη μείνουμε με σταυρωμένα χέρια!
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το Asopos SOS

16.1.08

O "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ" ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΣ...







Δείγματα του σλαβομακεδονικού μικροϊμπεριαλισμού και των ψευδοαλυτρωτικών οραμάτων των Σκοπίων και αφορούν την προπαγάνδα που καλλιεργούν μέχρι και σήμερα για την περιβόητη "αιγαιακή Μακεδονία".
Ολόκληρο το 2007 εν μέσω παρατεταμένων αποκαλύψεων σκανδάλων η ελληνική κυβέρνηση, η αντιπολίτευση κι ένα... κατά φαντασίαν απο-εθνοποιημένο κομμάτι της Αριστεράς σε σύμπλευση με το κύριο σώμα της οικονομικής και πνευματικής ελίτ επιχειρούσαν να ανάγουν το ζήτημα σε δευτερεύον, υποβαθμίζοντας τη σημασία του μακεδονικού ζητήματος συνολικά καθώς και την αξία του μέσα σε ένα "παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον" άλλωστε...
Επισκεφθείτε το μπλογκ με τίτλο ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ (απ όπου και τα παραπάνω ντοκουμέντα) για πλήθος στοιχείων και ενημέρωση γύρω από την ψευδοαλυτρωτική προπαγάνδα των Σκοπίων.
Αποκαλυπτικός είναι ο άτυπος διάλογος που είχε γίνει τον περασμένο Μάιο στην Καθημερινή ανάμεσα στον Αλέξη Παπαχελά (Ο loser των Βαλκανίων) και στον πρόεδρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Νικόλαο Μέρτζο (Οι απειλές από το όνομα "Μακεδονία").
Εξαιρετικά διαφωτιστικό είναι το και το αφιέρωμα του τελευταιου τεύχους του ΑΡΔΗΝ με τίτλο "Μακεδονισμός, ο μικροιμπεριαλισμός των Σκοπίων".

7.1.08

Επιλεκτικές ευαισθησίες;

Είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες των οικολογικών οργανώσεων αλλά και ορισμένων αναρχικών ομάδων για τον πετρελαιοαγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη και τις πιθανές περιβαλλοντικές επιπτώσεις που αυτός θα προκαλέσει. Είναι υποχρεωμένη η κρατική εξουσία να εξαντλήσει τις δυνατότητες της και να επιβάλλει τις αναγκαίες συνθήκες που θα ελαχιστοποιήσουν το οικολογικό τίμημα. Και οφείλει να ζητήσει και να αξιοποιήσει τη συμβολή των οικολόγων και των πρωτοβουλιών των πολιτών προς την κατεύθυνση αυτή.
Είναι επίσης δικαιολογημένο ελάχιστοι να εμπιστευόμαστε τις οικολογικές ευαισθησίες του κατεστημένου συστήματος εξουσίας στην Ελλάδα, όταν οι λειτουργοί του δημοσίου συμφέροντος έχουν οριοθετήσει και περιορίσει το ρόλο τους σε θεματοφύλακες των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Γι αυτό και η οικολογική αφύπνιση στα δεκάδες περιβαλλοντικά μέτωπα γύρω μας θα πρέπει να είναι διαρκής. Τόσο σαν μοχλός πίεσης όσο και σαν παράγοντας δράσης...
Θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει επίσης την αδυναμία κάποιων να διακρίνουν αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε "εθνικό συμφέρον". Πως δηλαδή για μία χώρα σαν τη δική μας με ανύπαρκτη υποδομή σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας, όπου και τα διάφορα "βήματα" προς αυτές γίνονται με τρόπο που να είναι κερδοφόρος όχι για το σύνολο της κοινωνίας αλλά για τους μεγαλοαστούς (πχ αιολικά πάρκα), η δυνατότητα μερικής απεμπλοκής της στην παρούσα συγκυρία από τους ενεργειακούς νταβατζήδες του βορείου Ατλαντικού, αποτελεί όχι μόνο αναγκαία συνθήκη αλλά και μορφή αμφισβήτησης του σημερινού μοντέλου της ενεργειακής αλλά και μέχρι κάποιου σημείου και της πολιτικής εξάρτησης της χώρας. Κι αυτό ανεξάρτητα με τις πραγματικές προθέσεις και αντοχές του Καραμανλή και της κυβέρνησης του...
Αυτό που είναι οξύμωρο όμως είναι οι επιλεκτικές οικολογικές ευαισθησίες από ένα μεγάλο μέρος της πολιτικά οργανωμένης οικολογίας αλλά και των συγγενών προς αυτήν πρωτοβουλίες πολιτών. Γιατί όσο και να μην κατανοούν το να μην αναγνωρίζουν τα όποια "εθνικά οφέλη" είναι άξιο απορίας να τους ενοχλούν μόνο τα ρώσικα πετρελαιοφόρα και ο αγωγός στην Αλεξανδρούπολη, αλλά όχι εκείνος που από την Τουρκία θα διασχίζει το Αιγαίο, την Πελοπόννησο και το Ιόνιο, για να μεταφέρει στη Δ. Ευρώπη το πετρέλαιο του Καζακστάν....

1.1.08

ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ - ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Η έλευση κάθε νέου χρόνου σηματοδοτεί για τον κάθε άνθρωπο τη μόνιμη αφετηρία του επανακαθορισμού των στόχων, των προτεραιοτήτων και κυρίως της στάσης ζωής που επιλέγει και επιθυμεί.
Γιατί να πρωτοτυπήσω, αφού έχω κι ένα επιπλέον προσωπικό σημείο αφετηρίας: τη διατήρηση και λειτουργία αυτού του ιστολογίου που άδοξα παραμέλησα πριν κάμποσες εβδομάδες ελέω προσωπικών υποχρεώσεων (και.. μεταξύ μας και αγκυλώσεων και αναβλητικότητας κλπ κλπ)
Προτίμησα λοιπόν εδώ και δύο εβδομάδες να ξεκινήσω από σήμερα τις νέες ΙΣΤΟ - ΛΟΓΙΕΣ! Για να μπολιαστώ από την ενέργεια που αποπνέει η δυναμική της σημερινής ημέρας: της (νέας) αρχής...
Μιας επανεκκίνησης τόσο ανανεωμένης όσο και ενδιαφέρουσας...
Εύχομαι σε όλες/όλους ένα ειρηνικό και ευδόκιμο 2008 με τύχη αγαθή...